✖ quiz of life

ผมกะตุกยิ้มให้ไอ้ไลที่เอาตัวหนาๆพุ่งมาหาผม แถมยังเอาหมัดลุ้นๆที่พุ่งมาทื่อๆตรงเข้ามาหาหน้าของเขาเด็กหนุ่มเอี่ยวตัวหลบมันนั้นไปอย่างฉิวเฉียดแม้จะมีปลายหมัดโดนมาบ้างแต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรไปมากกว่าลมที่พัดมาโดนผิวหน้าอันอ่อนนุ่ม
ก่อนจะได้ทำอะไรหมัดอีกข้างของเด็กชายตรงหน้าก็ถูกส่งมาที่แขนของเขาอย่างจัง
พระเพลิงกัดฟันแล้วกระชับมีดในมีดให้แน่นแล้วเมื่อไลกำลังจะชักหมัดกลับ
มืออีกข้างก็ถูกใช้งานให้ไปคว้ามือของคนตรงหน้าอย่ารวดเร็ว
ก่อนจะเอามีดในมือปักเข้าไปอย่้างแรงที่ตรงกลางแขนของไล
แล้วจึงเตะซ้ำเข้าไปที่ซี่โครง ที่เดิมกับที่เขาเตะไปเมื่อกี้

ฉันหันมองดอลสีดำที่ไม่ได้รับผลกระทบกระเทือนจากการโจมตีของฉันกับซินเธียมากนัก
แวบหนึ่งที่ฉันตกใจเมื่อดอลหันปืนนั่นมาหาฉันอีกครั้งหนึ่งพร้อมกับนับถอยหลัง แต่พอเพื่อนสาววิ่งไปแทงดอล
พร้อมกับออกแรงบิดแขนดอลให้ปืนเข้าหาตัวดอล ฉันก็วิ่งเข้าไปช่วยเพื่อนสาวด้วยการจับแขนที่เป็นมือของดอลจากด้านข้าง
ด้วยมือข้างหนึ่งของฉัน ส่วนอีกมือฉันก็เหวี่ยงเข้าต่อยที่หน้าของดอล

ชิท!!!

ร่างสูงสบถในใจอย่างเสียดายที่หมัดของเขานั้นพุ่งเฉียดๆแค่ใบหน้าของพระเพลิงเท่านั้น แต่ก็ยังมีสิ่งที่พอโดนอยู่บ้าง แต่ก็เกิดเหตุฉุกเฉินเกิดขึ้นเมื่ออีกฝ่ายเกิดพิศวาสจับรั้งแขนของร่างสูงเอาไว้ ร่างสูงมองมือที่กำมัดเอาไว้อย่างแน่นของอีกฝ่าย 'จะแทงแขนกูหรอ สาสส' ร่างสูงพยายามสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของอีกฝ่ายแต่ก็ไม่สำเร็จ และก็เป็นจริงดังที่คิดมือหนาตวัดมีดลงมาทันที ไลจังเลยได้แต่เบี่ยงแขนหลบมีดนั้นแทน แต่ใช่ว่าจะหลบพ้นหมดเพราะใบมีดคมเฉี่ยวโดนมุมแขนของเขาเล็กน้อยจนเลือดค่อยๆไหลซิบออกมาแต่ก็ไม่มากนัก
ร่างสูงฉีกยิ้มออกมาทันทีมือขาหนาถูกยกขึ้นมาหมายจะซ้ำเข้าที่แผลเดิมของตน
'ฟั๊ค!!! กูว่าแล้วมึงต้องซ้ำ'
ชายหนุ่มใช้มืออีกข้างที่ว่างจับข้อเท้าของพระเพลิงทันทีก่อนจะทิ้งตัวลงไปด้านหลังตามแรงโน้มถ่วงของโลกแล้วออกแรงดึงอีกฝ่ายให้เสียการทรงตัวลงมาด้วย มันจะฝืนได้ก็อวตารแล้วขาข้างเดียวมันทรงตัวอยู่ได้ไม่ได้หรอกน่า
ซึ่งมันก็เป็นจังหวะเดียวกันที่เสียงปืนดังสนั่นขึ้น ไอเฟร็ดคิดไม่ซื่อหรอ ระยำแล้วไง
ร่างสูงมองร่างที่น่าจะเซตัวล้มตามลงมาก่อนจะยกขาขึ้นหวดเข้าตรงกลางหว่างขาของอีกฝ่ายทันทีก่อนจะพลิกตัวขึ้นแล้วเอื้อมมือไปกำดินขึ้นมาแล้วปาใส่ดวงตาของพระเพลิงทันที

"วาย ยิงไอ้เฟร็ดซะ!!"

ผมมองการเบี่ยงแขนที่แสนจะอัศจรรย์ไล ที่ดูจะเมพขึ้นทุกที
แถมมันยังเอามือมาจับขาซ้ายผมที่เล็งไปยังซี่โครงขวาของมันอีก
'อิห่านเป็นไก่ เวรตะไลแล้วไง'
ทันทีที่ขาซ้ายโดนจับ และร่างกายของคนข้างหน้าดูจะจงใจล้มลงไปข้างหลัง
มือทั้งสองข้างของพระเพลิงก็ถูกยกไปเกี่ยวต้นคอของคนที่จับขาเขาไว้ตามสัญชาตญาณแล้วจึงแทงมีดลงไปที่หลังคอมันอย่างแรง
เขาจัดการใช้ตัวของคนที่กำลังเอนตัวล้มลงไปเป็นที่ยึด
แล้วใช้ขาขวาที่ว่างอยู่ดันตัวเองไปตามแรงเอนตัวของไอ้ไลก่อนจะจัดการแทงเข่าเข้าไปหาตัวมัน
ทำให้พวกเขาล้มลงไปทั้งคู่
เมื่อร่างของคนข้างล่างล้มไปกองแล้วเขาค่อยๆลุกขึ้นก่อนเอาเท้าเตะซี่โครงมันอีกซักที

เด็กสาวมองร่างของดอลซึ่งตอนนี้เสียศูนย์ไปแล้วจากแรงกระทบในหลายๆด้าน
เธอกำหมัดแน่นก่อนจะซัดเข้าไปที่ใบหน้าของดอล แล้วออกแรงเตะไปที่หน้าท้องของดอล

"เฮ้อ"​

เธอถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะคว้ากาชาบนโต๊ะที่เคยมีเค้กโรลวางอยู่
แล้วค่อยๆปล่อยมันตกบริเวณศีรษะของดอล

ร่างสูงตวัดสายตามองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างตกตะลึง
'ชิท!!! อะไรว่ะทำไมมันไม่ยอมโดนเลย แสรสสสส~ '
แต่จะทำอะไรได้มันไม่โดนนี้ เขานึกอย่างๆปลงและรับความรู้สึกเจ็บปวดที่แล่นเข้ามา ณ ต้น คอของตน แน่ล่ะกูบิดพลิ้วไม่ได้นี้
ร่างสูงตัดสินใจหยิบมีดของตัวเองออกมาหลังจากที่โง่ไม่ได้ชักออกมานานมาก
ซึ่งมันก็เป็นจังหวะเดียวกันที่ร่างสูงตรงหน้ายกเท้าขึ้นหมายจะถีบซ้ำเข้าที่ซี่โครง ณ จุดๆเดิม
ชายหนุ่มจึงเอามีดแทงสวนเข้าที่ฝ่าเท้าของอีกฝ่ายทันทีแล้วดึงมีดออก ก่อนจะพยายามถอดเข็มขัดของตัวเองแล้วตวัดฟาดเข้าที่ใบหน้าของอีกฝ่าย แน่ล่ะตอนนี้ในตัวเขามีอะไรบ้างก็ต้องสอยมันออกมาใช้บ้างแหละ ไม่งั้นไงเพลิงจะได้ฆ่าเขาซะก่อน

เด็กชายยิ้มยกมุมปากแต่ไม่ได้ร้องอะไรออกมาเมื่อความเจ็บปวดแล่นมาสู่ฝ่าเท้า
เขาเพียงได้แต่ยืนมองเพื่อนชายที่หาอะไรต่ออะไรมาฟาดเขาราวกับเป็นโดเรม่อน
เข็มขัดเส้นงามถูกเอามาฟาดที่หน้า พระเพลิงเบี่ยงหน้าหลบเล็กน้อยกันมันโดนดวงตาของเขา
"กูไม่อยากฆ่ามึง...สู้กันให้แค่พอรู้ผล แค่นี้เถอะ"
เสียงทุ่มเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา แผลที่หลังคอดูจะหนักไม่ใช่น้อย ก็เขาแทงเข้าไปเลยนิ
มันก็ขึ้นอยู่กับตัวของไอ้ไลแล้ว..ว่ามันอยากจะตายไปเลย รึ อยู่ต่อไป

ผมยืนรองคำตอบอยู่ซักพักก่อนจะเดินไปเอาขาที่ไม่เจ็บเหยียบลงไปบนแขนข้างที่ถือมีดของอิไล
แล้วค่อยๆนั่งลงไป
เด็กชายหมุนมีดในมือไปมาๆแล้วจัดการเชือดไปที่ข้อมือของมัน เลือดสีแดงไหลรินสู่พื้นดินทันที
ขายาวๆของเด็กชายเหยียบซ้ำลงไปที่แผลก่อนจะกดมันไว้แน่น...นายจะเอายังไงไล

ไลจังมองข้อมือที่ตอนนี้กำลังโดนกรีดด้วยใบมีดของพระเพลิง
"ฟั๊คเอ้ย..."

ร่างสูงสบถออกมาเบาๆแล้วนอนนิ่งๆแล้วค่อยๆเปิดปากออกมา
สายตาคมจ้องมองไปยังชายหนุ่มตรงหน้า

"ถ้ากูเปป็นอะไรมึงเอาเข็มกลัดของกูกับวายไป แต่มึง...ช่วยดูแลวายได้มั้ย แต่ดูแลนี้ไม่ใช่เลื่อนขั้นเป็นผัวนะเว้ย!!!"

ร่างสูงพูดเหมือนจะสั่งเสียกับคนตรงหน้าเหมือนจะเป็นคนดีห่วงหญิงสาวที่มากับตน แต่ลึกในใจนั้น
'ฟรวย อิเพลิงฆ่ามันเล้ยยยย ฆ่ากูด้วยกูจะได้นอนไม่ต้องโรล ฮ่าๆๆ'
ความคิดจากจิตใต้สำนึกที่ส่งผ่านจากจอโน๊ตบุ๊คกากๆไปถึงเพลย์เยอร์ที่ชื่อไลจังมณีวิจิตร

"มึงจะเอาไงล่ะ จะฆ่าหรือจะเก็บ..?...กู กูไม่อ้อนวอนมึงหรอก"

ผมเหลือบตามองไลก่อนจะขยี้ส้นเท้าไปลงอีกแรงๆ แล้วถอยออกมายืนมอง
"อย่างที่ผมบอก ถ้านายตายเธอก็จะตายไปกับนายด้วย"
เด็กชายยิ้มยกมุมปากพลางหมุนของมีคมในมือไปมา
ผมควรจะทำยังไง ฆ่าเขาซะแล้วฆ่าเธอต่อ รึ...ช่วยเขาแล้วเอาเข็มกลัดไป
คิ้วถูกขมวดอย่างใช้ความคิด
มีดเล่มบางถูกเอาไปจ่อไว้่ที่คอของคนที่กำลังนอนอยู่
ร่างหนาเอ่ยปากถามเป็นครั้งสุดท้าย
"ชีวิตนะสำคัญนะ... นายจะเลือกเส้นทางไหนให้ตัวเองก็ว่ามา"

ฉันหันไปมองเพื่อนตัวขนที่บอกให้ฉันลงน้ำไปก่อนแต่ดวงตากลับจ้องมาแปลกๆ
เอ่อ นี่กะจะฆ่าทีเผลอรึเปล่านะ ?
แต่ช่างมันเถอะ ว่ายน้ำแค่นี้ชิวๆอยู่แล้ว เจออะไรขึ้นมาก็ถือว่าฟาดเคราะห์ก็เเล้วกันมีปืนไร้กระสุนกระบอกเดียว ตบอะไรไม่เดี้ยงหรอกนะ

"งั้นไมน์จะลงไปสำรวจแล้วกันนะคะ"

ว่าแล้วสูดอากาศเฮือกใหญ่ก่อนจะดันตัวลงแม่น้ำแล้วว่ายไปตามทางที่เห็นอุโมงค์ทันใด
อะไรจะรออย่หลังอุโมงค์นั่นนะ ?

เมื่อเวลาผ่านไปซักพักกลิ่นของการดองที่ดูจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆก็ทำให้ชายหนุ่มทนไม่ไหวอีกต่อไป
เขาเดินไปนั่งยองๆลงไปข้างๆร่างกายของเพื่อนชายที่บัดนี้ยังไม่ได้เอ่ยคำตอบที่เขาต้องการออกมา
ริมฝีปากบางยิ้มให้แล้วจึงพูดเบาๆเป็นการบอกลา
"ฉันคิดว่านายจะคิดอะไรได้ดีกว่านี้ซักอีก ความเงียบไม่ได้ช่วยอะไรให้มันดีขึ้นตัวนายเองย่อมรู้อยู่แก่ใจ"
ทันทีที่เสียงทุ้มพพูดจบมีดเล่มบางก็ปักลงไปกลางหน้าอกด้านซ้ายของไลจังอย่างแรง
เขายิ้มให้มันเป็นครั้งสุดท้ายแล้วค่อยๆหมุนมีดในมือไปมาทำให้บาดแผลกว้างขึ้นเล็กน้อยก่อนจะชักมีดออกมาแล้วแทงซ้ำไปที่กลางอกอีกรอบ
"นายมันอึดเกินมนุษย์...ฉันไม่วางใจเท่าไหร่เลยนะ"
พระเพลิงพึมพำแล้วค่อยๆเอามีดเชือดไปที่คอของมันแบบไม่ผ่อนแรงเลยแม้แต่น้อยเป็นแผลที่สาม ถ้าไม่นับที่เขาป้องกันตัวเองตอนแทงมันที่หลังคอนะ...
"สวัสดีไล...ขอบใจมากสำหรับเข็มกลัด"
เด็กชายกล่าวอำลาแล้วจึงปักมีดลงไปที่คอมันเป็นการสั่งลาก่อนเขาจะเก็บมีดของตัวเองของไอ้ไลและเข็มกลัดมันมาแล้วค่อยเดินช้าๆมาหาเฟร็ด
"นายจะเอายังไงต่อ ฆ่าเธอซะแล้วไปกับฉันรึจะสู้กับฉันแล้วไปกับเธอ รึพวกเราจะอยู่กัยแบบสามคนอะซะบ๊ะฮึ๋ยย"

"แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าไหวรึไม่ไหว ถ้านายยังไม่ได้ลองสู้ดูเลยซักครั้งนะ หือ.."
ผมยกมือไปทำท่าจะขยี้หัวไอ้เฟร็ตแต่เหมือนจะนึกอะไรได้ เด็กชายลดมือลงมาก่อนจะเอา
ไปเช็ดกางเกงแล้วหัวเราะแห้งๆ
"แฮ่ะๆ มือเลอะไปหน่อย"
ผมยิ้มให้มันก่ิอนจะหยิบมีดทั้งสองเล่มมาหมุนไปมา
"ผมไม่บังคับนายให้ไปกับผมหรอกนะ อย่างที่เห็น ถ้าพวกนายเลือกที่จะไปทางอื่นก็ได้ รึ จะรุมผมก็ยังได้ จะเอาไงละ รึจะให้ผมตัดสินใจ...อีกแล้ว ?"
พระเพลิงเลิกคิ้วในเชิงที่ต้องการคำตอบ

นั้นซินะ...ใครบางคนอาจจะอยากไปอยู่เป็นเพื่อนไอ้ไลก็ได้ ใครจะรู้

"ภาพเมื่อกี้คงไม่ได้ติดตาใครหรอกนะ หึ... อยากจะโกรธผมก็ได้นะที่ไปทำอะไรรุนแรงแบบนั้น"

"เธอจะไม่มีส่วนเกี่ยว...ถ้าเธอตายไปแล้วเท่านั้นแหละ"
ผมหันไปตอบหญิงสาวเพีงคนเดียวในกลุ่ม เอ่อ...ถึงพวกมจะดูน่ารักและบอบบางกว่าเธอก็เถอะ
แต่เธอเป็นผู้หญิงจริงๆ
"ผมแค่อยากอาบน้ำเท่านั้นนะตอนนี้ ไม่ได้อยากสู้กับใครเท่าไหร่แล้ว แค่อาบน้ำล้างคราบเลือด...กับกินเนื้องูอร่อยๆ"
เด็กชายพึมพำพลางเอาเข็มกลัดของไลมาติดคู่กับของตัวเอง
คิ้วหนาเลิกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเดินไปลากร่างของไอ้ไลไปวางไว้ข้างๆพุ้มไม้แถวนั้น
"จะตรวจดูเพื่อนเธอต่อก็ได้นะว่าตายรึยัง เผื่อมันยังไม่ตาย"

หลังจากโดนกระทำชำเรามานาน??
วินาทีแห่งการลงมีดก็มาถึงร่างสูงผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆอย่างสบายใจ
'เราทำดีที่สุดแล้ว หวังว่าคงจะปลอดภัย...นะ'
ตาคมมองใบมีดที่ค่อยๆปลดทิ่มแทงลงตรงอกด้านซ้ายพลางยกยิ้มขึ้นมา
แน่นอนชายหนุ่มมีความสุขที่ไม่ต้องมีชีวิตอยู่เพื่อต้องไปเข่นฆ่าคนที่ได้ชื่อว่าเพื่อน

มีดคมกรีดลงมาบนอกก่อนจะโดนซ้ำลงไปอีกรอบ
ความรู้สึกแสบจี๊ดๆแล่นพล่านไปตามเส้นประสาทของชายหนุ่มไม่้หยุด
มีดเล่มเดิมถูกถอดถอนออกจากร่างก่อนจะค่อยๆเลื่อนมาปาดคอของเขาอย่างหนักหน่วง
แต่เมื่อถึงตอนนั้นความเจ็บก็เริ่มเบาบางลงแล้วแต่มันก็ถูกแทนที่ด้วยความชาที่ตอนนี้กำลังรุมเร้าอยู่

ร่างสูงหลับตาลงอย่างผ่อนคลายก่อนที่จะมีคำขอโทษแผ่วๆดังขึ้น
ไม่ต้องเดาเขาก็รู้ว่าใครแน่นอนบริเวณนี้มีผู้หญิงแค่คนเดียวนี้
ร่างสูงยิ้มให้เธอเป็นเชิงที่จะสื่อว่า 'เออ..ให้อภัยมึง'

สายลมโชยอ่อนๆพัดผ่านใบร่างของร่างสูงผมยาวปรกใบหน้าเข้มที่กำลังหลับตาอย่างเหนื่อยอ่อน
ใครจะไปช่วยพ่อขายกล้วยปิ้งล่ะว่ะเนี้ย อ่า กูกำลังจะตายใช่มั้ย งั้น..



'รักจัง เดี๋ยวพ่อจะตามไปหาแล้วนะลูก'